Współcześni mieszkańcy Zduńskiej Woli przechodzący ulicą Juliusza, napotykają wystawę historyczną. Została przygotowana, by przypomnieć o tragicznym losie dawnych mieszkańców miasta, którzy tu mieszkali, a zginęli w czasie II wojny światowej.
Przy ul. Juliusza 17 w Zduńskiej Woli stanęły betonowe pylony, które są podstawą dla ekspozycji w miejskiej przestrzeni. Miejsce nie jest przypadkowe. Wybrano je, bo leży w samym centrum byłego żydowskiego getta utworzonego w Zduńskiej Woli podczas II wojny światowej przez niemieckich okupantów. Wystawa to opowieść o ludziach, ich losach i zagładzie.
Wystawa pokazuje zdjęcia i opisuje losy konkretnych mieszkańców getta utworzonego w Zduńskiej Woli. To między innymi postać dziewczynki, zduńskowolskiej rodziny, a także Jakuba Lemberga – lekarza ze Zduńskiej Woli, który organizował i wspierał mieszkańców.
Pomysłodawcą wystawy jest wiceprezydent Zduńskiej Woli Paweł Szewczyk, projekt graficzny nieodpłatnie wykonała dr Kamila Klauzińska, tekst polski i angielski opracowany przez dr Kamilę Klauzińską i dra Menachema Dauma. Użyte na wystawie fotografie pochodzą z kolekcji Jacka Ożyźniewskiego i Muzeum Historii Miasta Zduńska Wola. Betonowe pylony wykonała firma Mabudo.
Getto żydowskie w Zduńskiej Woli, było wydzieloną dzielnicą, mniej zamożną częścią miasta, z przewagą drewnianych domów z ogródkami. Hitlerowcy zdecydowali, żeby utworzyć getto na obszarze od Rynku, czyli obecnego placu Wolności, w rozwidleniu ulic Juliusza i Stęszyckiej, czyli obecnej Getta Żydowskiego.
Getto powstało w 1940 r. Ludność nie mogła opuszczać wyznaczonego rewiru, bez wyraźnej zgody władz okupacyjnych. ale jeszcze przed tym wydarzeniem, 15 listopada 1939 wydano nakaz noszenia przez Żydów specjalnego oznakowania w postaci żółtych opasek z sześcioramienną gwiazdą Dawida. Do getta prowadziły dwie bramy, na wschodniej i zachodniej stronie placu Wolności. Getto otoczone było drutem kolczastym.
24 sierpnia 1942 roku rozpoczęła się likwidacja getta żydowskiego w Zduńskiej Woli, a około 10 tysięcy mieszkańców miasta pochodzenia żydowskiego zostało wywiezionych do getta w Łodzi lub do obozu zagłady.
Ludność żydowska została najpierw zgromadzona na tzw. placu zbiorczym, gdzie dokonano wstępnej selekcji typując pierwsze ofiary, które miały być zamordowane w obozie w Chełmnie nad Nerem. Pozostałych przepędzono na cmentarz żydowski, gdzie dokonywano jeszcze kilkukrotnie selekcjonowania, wybierając 1169 osób, które zostały przewiezione do getta łódzkiego. Pozostałe 8594 osoby zostały przewiezione do obozu śmierci w Chełmnie nad Nerem, gdzie zostały natychmiast zamordowane.
