Synteza, pewne podziały w ukazaniu przez Gedliczkę poszczególnych postaci i symboli narzucona została przez samą technikę jaką jest witraż. Mozaika z barwnych szkieł była dla mnie podpowiedzią, aby projekt Gedliczki powtórzyć, bądź zinterpretować, wykorzystując w tym celu kafle ceramiczne. Zaproszenie mnie do działań plastycznych w ramach w nadchodzących XXII Dni Świętego Maksymiliana przyśpieszyło moją decyzję realizacji mozaiki. Impulsem wyboru tematyki była praca ku chwale naszego Świętego i wystawienie mozaiki w Domu Urodzin Świętego Maksymiliana. Po raz pierwszy do witraża sięgnęłam, podczas projektowania w roku 2007 znaczka Pieszej Pielgrzymki z okazji 100. Rocznicy Sakramentu Bierzmowania Św. Maksymiliana.
Symbolika ukazana przez Gedliczkę w witrażu jest bogata. Widzimy liść palmowy w ręku Anioła Stróża jako zapowiedź męczeńskiej śmierci i zarazem zwycięstwa, w dolnej partii ogniste płomienie – znak ognia bożego i niszczonego, wijącego się węża jako symbol pokonania zła. Ojciec Maksymilian ukazany jest w habicie franciszkanina konwentualnego z różańcem, w ręku trzyma Cudowny Medalik na znak oddania się Maryi. Kompozycję dopełnia chleb, dzban i stuła w kolorze fioletu jako atrybuty liturgiczne.
Cykl witraży znajdujących się w Bazylice Mniejszej pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny stanowi niewątpliwie wspaniałe dopełnienie świątyni. Często spotykam się z opinią wielu osób, że ich barwne światło tworzy nastrój sprzyjający wyciszeniu, kontemplacji i modlitwie. Witraże wzbogacając kolorem i formą przestrzeń świątyni skłaniają do przyjrzenia się i poznania postaci przedstawionych błogosławionych oraz świętych.
„W 1950 r. ks. Józef Balcerzyk sprowadził pierwszy witraż do świątyni a ostatni zamontowano 10 IV 1954 r. W ciągu 4 lat wymieniono 32 okna. Zamówione zostały w krakowskim Zakładzie Witraży Okien i Mozaiki S.G. Żeleński. Zawierają one wyobrażenia świętych i błogosławionych: Najświętsze Serce Jezusa,
Najświętsze Serce Maryi (w 1950), św. Wojciech, św. Jan Kanty, św. Jacek, bł. Salomea, św. Stanisław Kostka (nawa południowa, 1951), św. Stanisław biskup męczennik, św. Kazimierz, św. Andrzej Bobola (1952), bł. Jolanta, bł. Bogumił (nawa północna), Matka Boża Częstochowska, Matka Boża Ostrobramska (rozety w bocznych kaplicach, 1952), brat Albert, o Maksymilian Kolbe (kruchty), personifikacje cnót kardynalnych: sprawiedliwość, wstrzemięźliwość, roztropność, męstwo (prezbiterium, 1053)”.*
Witraże na podstawie projektów Zdzisława Gedliczki, jak wyżej wspomniano, wykonane zostały w krakowskiej pracowni Stanisława Gabriela Żeleńskiego. W pracowni tej powstawały również witraże wg projektów takich artystów jak Wyspiański czy Mehoffer. Kunszt wykonania dzieł można podziwiać w katedrze na Wawelu, we Lwowie, ale również za oceanem: w USA – w Chicago, Philadelphii i Buffalo oraz w Argentynie.
Realizacja „Mozaiki Sakralnej” dała mi wiele twórczej satysfakcji. Wyrażam nadzieję, że pojawi się propozycja stworzenia wielu mozaik, które mogłyby ubarwić nasze Miasto. Jest bowiem sporo miejsc do zagospodarowania, godnych podkreślenia ich wyjątkowości. Być może podążymy kiedyś szlakiem zduńskowolskich mozaik…
Marzena Sroczyńska-Gudajczyk
* Z książki ks. Mariusza Budkiewicza „Kościelne dzieje Zduńskiej Woli”
