Trzydzieści lat temu powstało Muzeum Historii Miasta, które dzisiaj stanowi ważne miejsce kultury i edukacji mieszkańców. Jego korzenie sięgają lat 60. XX w., kiedy członkowie Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego (PTTK) rozpoczęli zbieranie eksponatów do tzw. „Izby Tkackiej”. W następnych latach, członkowie Towarzystwa Przyjaciół Zduńskiej Woli kontynuowali tę inicjatywę, powiększając kolekcję związaną z historią Zduńskiej Woli.
Początki muzeum miały miejsce przy ulicy PKWN 3 (obecnie Stefana Złotnickiego) w latach 70. XX w., organizatorką była pani Bronisława Chadrysiak. Pierwsza wystawa zgromadzonych eksponatów odbyła się 30 maja 1980 r., a od 1 maja 1982 r. pan Jan Kwiatkowski przejął organizację muzeum.
W latach 1986–1993 Muzeum Historii Miasta Zduńska Wola funkcjonowało jako filia Muzeum Okręgowego w Sieradzu. W 1988 r. przeniesiono siedzibę muzeum do budynku przy ul. PKWN 7, gdzie działa do dziś. 1 stycznia 1994 roku powołano Muzeum Historii Miasta Zduńska Wola jako samodzielną placówkę miejską. Pierwszym dyrektorem został Jerzy Chrzanowski.
Interesująca jest także historia samego budynku muzeum. Wybudowany został on w 1928 roku przez miejskiego geodetę J. Krasowskiego. Początkowo zakupiony dla rodzonych sióstr księdza Masłowskiego, Marii i Tekli, budynek pełnił różne funkcje na przestrzeni lat. W stylu dworkowym polskim, charakterystycznym dla okresu międzywojennego, odzwierciedlał ducha narodowego po odzyskaniu niepodległości.
Przed wojną istniał tu dom tkacki, a ulica nosiła nazwę Belwederska. W czasie II wojny światowej budynek służył jako siedziba gminnej żandarmerii i innych urzędów okupacyjnych. Po wojnie został upaństwowiony i do lat 70. XX w. pełnił funkcję domu mieszkalnego, będąc siedzibą m.in. Związku Nauczycielstwa Polskiego oraz Towarzystwa Przyjaciół Dzieci.
