Dąbrowskiego 14/16, Fabryka Braci Pinczewskich (Hurwicz i Śmiechow)
Pierwszym właścicielem jaki figuruje w roku 1907 był Aron Winter. Późniejszymi właścicielami byli Lajb i Hirsz Wolf Itelson, a w okresie międzywojennym, kiedy to fabryka przeżywala swój rozkwit, właścicielami byli Abram Hurwicz i Jewsej Śmiechow.
W skład fabryki wchodziła tkalnia zarobkowa oraz niciarnia. Produkowano tu tkaniny wełniane i półwełniane, wykorzystując w tym celu pracę 141 robotników, pracujących na 82 krosnach oraz posiadając jedną z większych sił mechanicznych tj. 50 KM.
W okresie II wojny światowej część krosien została przekazana do innych fabryk, a przedsiębiorstwo weszło w skład firmy Vetag. Po zlikwidowaniu Vetag-u w 1942 roku fabryka zostaje przekazana Niemcowi Józefowi Peschges i urządzona zostaje w niej suszarnia warzyw i owoców. Po wojnie i przejęciu przez Centralę Ogrodniczą „Społem” zachowano funkcję suszarni. W 1948 roku zabudowa fabryczna włączona zostaje w skład Państwowych Zakładów Przemysłu Bawełnianego z przeznaczeniem na skład surowców oraz siedzibę straży fabrycznej i pożarnej.
„Szlak Fabryczny. XIX i XX wieczne fabryki Miasta Zduńska Wola” to projekt zrealizowany w ramach Budżetu Obywatelskiego Miasta Zduńska Wola na rok 2018. Specjalnymi tablicami informacyjnymi oznakowane zostały obiekty, w których działały zduńskowolskie fabryki przemysłowe i te największe, i te w których pracowało najwięcej osób. W sumie to 12 punktów, które razem tworzą atrakcyjny dla turystów i ciekawy dla mieszkańców Szlak Fabryczny o wysokim potencjale promocyjnym i edukacyjnym. Są to: Manufaktura Złotnickiego, Browar Zenona Anstadta, Fabryka Rozena, Wiślickiego i Gecowa, Fabryka Henryka Bąkowskiego, Fabryka Braci Pinczewskich od ul. Królewskiej, Fabryka Braci Pinczewskich od ul. Dąbrowskiego, Fabryka Braci Pikielnych, Fabryka Józefa Sznajdra, Parowozowania Karsznice, Garbarnia Antoniego Kozłowskiego, Stary Skogar i Fabryka Wolmanna.
- 10. Fabryka Braci Pinczewskich ul. Dąbrowskiego 14/16
