Powstanie Styczniowe wybuchło 22 stycznia 1863 roku. W Zduńskiej Woli w 162. rocznicę zrywu narodowego odbyły się uroczystości upamiętniające powstańców, a wśród nich pastora Edwarda Boernera. Kwiaty złożono przed tablicą, która upamiętnia zduńskowolanina, umieszczoną w pasażu Feliksa Rajczaka w Zduńskiej Woli.
Podczas uroczystości rocznicowych wybuchu Powstania Styczniowego głos zabrał prezydent Zduńskiej Woli Konrad Pokora. Przypomniał, że w walkach w 1863 roku brało udział około stu mieszkańców Zduńskiej Woli. Wielu z nich poległo w potyczkach powstańczych. Tragiczny zryw narodowy nie przyniósł oczekiwanych rezultatów, a Polska odzyskała niepodległość dopiero w 1918 roku.
Powstanie Styczniowe wybuchło 22 stycznia 1863 roku. W nocy z 22 na 23 stycznia 1863 r. ogłoszono manifest oraz dekrety Rządu Narodowego wzywający do walki z Rosją o niepodległą, demokratyczną Polskę w granicach przedrozbiorowych. Powstanie upadło wiosną 1864 roku.
Edward Boerner pastor parafii ewangelicko-augsburskiej w Zduńskiej Woli w latach 1861–1862 członek Rady Miejskiej, ustąpił ze stanowiska na znak protestu przeciwko brance do wojska rosyjskiego. Należał do powstańczych władz Zduńskiej Woli. Po aresztowaniu pierwszego naczelnika miasta w początkach lipca 1863 roku, przejął jego funkcję. Jako naczelnik miasta działał do zatrzymania – 14 sierpnia 1863 roku. W areszcie pastor spędził kilka tygodni.
Dla upamiętnienia jego działalności umieszczono tablicę pamiątkową na ścianie budynku Domu Pomocy Społecznej w Zduńskiej Woli, który został wybudowany na początku XX wieku jako dom opieki dla starców i sierot z inicjatywy żony pastora Marii Boerner.
Powstanie styczniowe 1863 r.
Powstanie Styczniowe wybuchło 22 stycznia 1863 roku. Objęło głownie Królestwo Polskie, które po wojnach napoleońskich po 1815 roku wcielone zostało do Rosji. W styczniu 1863 powstanie obejmowało Królestwo Polskie, w lutym rozszerzyło się na Litwę, w kwietniu i maju sięgnęło guberni kijowskiej i wołyńskiej. Z zaboru austriackiego i zaboru pruskiego napływali ochotnicy, broń i zaopatrzenie.
Na terenie dzisiejszego województwa łódzkiego początek powstania to zdobycie Żychlina oraz nieudana próba opanowania przez oddział Józefa Oxińskiego Warty koło Sieradza. Następnie oddział ten toczył walki w okolicach Piotrkowa oraz Radomska.
Nocą z 29 na 30 stycznia powstańcy dowodzeni przez księdza Wawrzyńca Centa z Piotrkowa opanowali Zduńską Wolę. Rozbroiwszy miejscową policję opuścili miasto i udali się na teren wojsławickich lasów. W pierwszych dniach lutego ich oddział podporządkował się dowództwu Oxińskiego.
W ciągu trwających ponad 1,5 roku działań zbrojnych doszło do ponad tysiąca mniejszych lub większych potyczek, a w walkach wzięło w sumie udział co najmniej 150 tys. powstańców.
Styczniowy zryw był najdłużej trwającym i najbardziej masowym ruchem niepodległościowym XIX w. Bilans insurekcji był tragiczny – dziesiątki tysięcy poległych lub straconych przez Rosjan, zesłania na Syberię, konfiskaty majątków uczestników powstania.