Wykaz zduńskowolskich zabytków wpisanych do rejestru zabytków nieruchomych woj. łódzkiego:

1. kościół par. p.w. Wniebowzięcia NMP, 1891, nr rej.: 382/A z 23.08.1991, ul. Kościelna 15
   Obecny kościół w stylu neobarokowym powstał na miejscu dawnej modrzewiowej świątyni z roku 1782. Nowy kościół wzniesiono w latach 1872-1891 dzięki staraniom księdza proboszcza Ignacego Kolbego w stylu eklektycznym. Jest to budowla trzynawowa z wieżą. Na szczególną uwagę zasługuje marmurowy ołtarz główny z XVII wieku sprowadzony z katedry włocławskiej podczas urzędowania księdza proboszcza Franciszka Kapałczyńskiego oraz barokowy krucyfiks. 18 stycznia 1894 w świątyni został ochrzczony Święty Maksymilian Kolbe. Podczas II wojny światowej kościół został częściowo zniszczony. Od 11 stycznia 2004 roku kościół nosi tytuł Sanktuarium Urodzin i Chrztu Świętego Maksymiliana Kolbego. Od 11 stycznia 2009 roku świątynia nosi godność bazyliki mniejszej, nadaną przez papieża Benedykta XVI.
2. kościół ewangelicko-augsburski, 1866-1868, nr rej.: 410 z 17.05.1976, ul. Kościuszki
   Parafia ewangelicko-augsburska została założona na przełomie XVIII i XIX wieku. Dziedzic miasta Stefan Złotnicki ofiarował ewangelikom plac pod budowę świątyni, cmentarza oraz materiały w postaci 500 tysięcy cegieł oraz 20 belek. Kościół zaczęto budować dopiero po nadaniu Zduńskiej Woli praw miejskich (1825 r.). Obecny budynek powstał w latach 1866-1868.
3. plebania ewangelicko-augsburska, ob. Szkoła Muzyczna, 1895, nr rej.: 380 z 17.10.1989, ul. Kościuszki
   Dom służby. Budynek powstał w połowie XIX wieku. Pełnił rolę domu parafialnego dla kościoła ewangelicko-augsburskiego. Podczas II wojny światowej obiekt przeszedł w posiadanie parafii katolickiej pw. WNMP. W 1975 roku dom parafialny został zaadaptowany na Państwową Szkołę Muzyczną - i taką funkcję pełni do dziś.
4. cmentarz żydowski, ok. 1828 r., nr rej.: A/101 z 27.12.2010 r., ul. Kacza 18
   Znajduje się tu blisko 3 tysiące macew. Najstarsze znalezione pochodzą z 1832 roku. Ostatni pochówek miał tu miejsce w 1864 roku. Stefan Złotnicki, założyciel miasta, w 1825 roku uzyskał przywilej od cara, który regulował zasady zamieszkania Żydów w mieście, co spowodowało, że musiał przekazać plac pod cmentarz żydowski w wieczyste i bezpłatne użytkowanie.
5. dom św. Maksymiliana Kolbego (dom tkacki), drewn., XIX, nr rej.: 388/A z 02.05.1991, ul. św. M. Kolbego 9
   Jest to dom drewniany na kamiennej podmurówce, na planie prostokąta o konstrukcji zrębowej. Posiada dach dwuspadowy kryty gontem. Jest to miejsce urodzin św. Maksymiliana Marii Kolbe - patrona Zduńskiej Woli. W budynku znajduje się Muzeum wraz z zrekonstruowanymi wnętrzami rodzinnego domu Kolbów.
6. dom, 1838, nr rej.: 301 z 30.12.1967 oraz 960-XIII-77, ul. Kościelna 13
   Dobrze zachowany budynek mieszkalny z początku XX wielu. Jest to neoklasycystyczny obiekt narożnikowy. Wejście do budynku zwieńcza ryzolit z tympanonem.
7. dom (d. pastorówka), 1 poł. XIX, nr rej.: 992 z 30.12.1967, ul. Kościuszki 9
   Budynek z przełomu XIX i XX wieku. Jest to dom murowany z cegły w stylu neoklasycystycznym. Po wybudowaniu kościoła w roku 1870 gmina ewangelicka zakupiła dom na mieszkanie proboszcza. Obiekt pełnił tę funkcję do 1945 roku. Następnie został przejęty przez Skarb Państwa. W 1952 r. ewangelicy odzyskali kościół i budynek pastorów oraz przywrócili im pierwotną funkcję.
8. dom, 1 poł. XIX, nr rej.: 993 z 30.12.1967, ul. Kościuszki 11
   Dom organisty. Powstał na początku XX wieku. Jest to obiekt murowany, budowany z cegły i otynkowany. Zachowana jest oryginalna stolarka okienna i drzwiowa.
9. budynek liceum sztuk plastycznych, pocz. XX, nr rej.: 318 z 22.02.1985, ul. Sieradzka 29
   Powstał w XIX wieku. Budynek jest na planie litery L. W 1921 roku został wykupiony przez państwo i otworzono w nim Pańswowe Seminarium Nauczycielskie. Oficynę z tyłu dobudowano i pełniła ona rolę internatu dla uczniów. Obecnie znajduje się tu Liceum Sztuk Plastycznych.
10. dom, 1 poł. XIX, nr rej.: 995 z 30.12.1967, ul. Złotnickiego 6
    Powstał ok. 1836 roku. Budynek jest murowany, zbudowany z cegły i otynkowany. Jest przykładem typowego biedermaierowskiego domu tkaczy z XIX wieku. Przetrwał I wojnę światową. Obiekt został gruntownie wyremontowany w 2007 roku. Dzisiaj jest siedzibą redakcji "Dziennika Łódzkiego". Zachowały się charakterystyczne dla stylu biedermaier elementy architektoniczne, m.in. charakterystyczny spad dachu, drzwi, zachowany został układ poddasza i prowadzące do niego schody oraz piwnica ze schodami i charakterystycznym sklepieniem oraz okienkami wystającymi nieco nad poziom chodnika.